Ayla Tanıl

Ve... işte Kızımız Kira

---

Ne Dediler?

Tuncer Şengöz (Mak. Müh.) Yazar, Analist

Sayın Tuncer Şengöz'ün goodreads.com'daki yorumu şöyledir:

Ölmek Hakkım, Ayla Tanıl'ın ilk romanı ve ben bu romanı okuyan ilk insanlardan biri olmanın gururunu yaşıyorum. Doğrusu bu kadar hüzünlü ve iç karartıcı bir kapakla yayımlanmış bir romanı bu kadar kısa bir zamanda okuyup bitireceğimi tahmin etmezdim.

Ayla Tanıl'ın anlatımı çok sıcak ve samimi. Roman, daha ilk satırlardan itibaren okuyucuyu romanın dünyasına dahil ediyor ve 261 sayfa bitene kadar da hiç sıkmadan, kolayca okunuyor. Romanın tarihsel arka planı, olayların yaşandığı zamandaki objeler, olay ve gelişmeler, romanın akışına her bir ayrıntısıyla kusursuz bir şekilde yansıtılmış. Özellikle Ankara'da geçen bölümler, bana gençlik yıllarımdaki mekanları hatırlattı.

Diyebilirim ki, Türk edebiyatında son zamanlarda okuduğum en iyi kitaplardan biri. Kitabın tek kusuru, yeterince iyi bir redaksiyon ve düzeltme yapılmamış olması. Sayısı çok olmamakla beraber bazı yazım hataları ve tekrarlar, benim gibi dil takıntılı okurları rahatsız edebilir. Ancak Tanıl'ın akıcı dili, bu hataları önemsizleştiriyor. Bu hataların kitabın sonraki baskılarında düzeltileceğini umuyorum. Çünkü bu kadar başarılı bir yazarın kitabının redaksiyonu da, en az yazarı kadar başarılı olmalı.

Ethem Urkaç Yönetim Danışmanı

Okuduğum en iyi romanlardan biri.

Aslı Sert Bankacı

Edebiyatımızda daha önce işlendiğine rastlamadığım bir konuyu dönem Ankara’sında birbirini çok seven evli bir çift üzerinden dokunaklı bir dille ve bir ilk roman için oldukça başarılı bir kurguyla ele alıyor. Sevgili Ayla, canım arkadaşım lüften yazmaya devam et.

Duygu Uysaler Üniversite Öğrencisi

Teyzemin uzun uğraşlar sonucu tamamladığı romanı okuduğumda onunla gurur duydum.

Tansu Özmen Ressam, Tan's Coffee-İzmir, Kıbrıs Şehitleri (sahibi)

Konusu depresif olmasına rağmen dili çok akıcı, Türkçesi güzel. Güzel olmuş tebrikler.

Semih Pala Özel Sektör, Yönetici

Yalomu okurken, Nietzschenin başağrıları benim başağrılarım olmuştu; Nietzsche ağladığında, ben gözyaşlarımı tutamıyordum.
Tanılı okurken ALSyi yaşadım; kaslarım acıdı, sızladı. Her insan onurlu ve huzurlu ölebilmeli. Bu hak hepimizin.
Gerçekçilik ve duygusallık: aralarında görünmez bir çizgi var. Tanıl bu çizgiyi görünür kılmıyor, yüzümüze çarpıyor. Dogmalara, kör yasaklara ışık tutuyor, sorgulatıyor...
Heyecanla bir sonraki eserini bekliyorum.